„Generacja Y” – pod tym terminem kryje się pokolenie wyżu demograficznego z lat 1980 – 1995 (nazwa została użyta po raz pierwszy w 1993 roku w magazynie „Ad Age”). Dosyć szybko pojęcie zostało zastosowane do osób urodzonych pomiędzy 1976, a 2000 rokiem. Inną popularną nazwą jest również „pokolenie klapek i iPodów”. Jest to generacja wyjątkowa (szczególnie z perspektywy naszego kraju), ponieważ dotyczy wszystkich państw europejskich, a jej zasięg wykracza również poza wspomniany kontynent.
Więcej zalet, czy wad?
Przedstawiciele pokolenia Y deklarują niechęć do „zatracania się” w pracy, dążąc do równowagi między życiem zawodowym i prywatnym. W dużej części są to ludzie bardzo dobrze wykształceni, świadomi swoich kwalifikacji i kompetencji. Liczy się dla nich swoboda wyborów i wydatków. Nie postrzegają siebie jako pokolenia „yuppies”. Oprócz wysokich zarobków, cenią w pracy możliwość samorealizacji. Inną ważną cechą pokolenia Y jest ciągłe korzystanie z nowych technologii, za pośrednictwem których nawiązują kontakty na całym świecie. Łączy się to również z umiejętnością posługiwania się językami obcymi (nierzadko kilkoma), spośród których język angielski jest traktowany jako podstawa funkcjonowania we współczesnym świecie.
Problemem w kontaktach z przedstawicielami tego pokolenia może być fakt, iż rzadko uznają autorytety[1], a przełożonych traktują, jak osoby równe sobie, jednakże posiadające wyższe kwalifikacje w danej dziedzinie[2]. Nie chodzi w tym wypadku o sytuację zupełnego braku samokrytyki i niedostrzegania wyższych kompetencji u innych jednostek, lecz bardziej o „fragmentaryczne” postrzeganie wiedzy drugiej osoby w zakresie różnych dziedzin. Przedstawiciele pokolenia Y mają świadomość, iż dany specjalista nie musi być „wyrocznią” we wszystkich sferach, przez co w przypadku wykazania się znaczącą niewiedzą w tematyce uznawanej przez daną osobę za istotną, łatwo może stracić swój autorytet (wcześniejsze pokolenie, określane jako X, nie cechowało się takim podejściem). Dodatkowo przedstawiciele generacji Y są w przeważającej części jednostkami niecierpliwymi i w przeciwieństwie do problemów technologicznych, z którymi radzą sobie świetnie, ciężko im uporać się z problemami w „prawdziwym” życiu (w szczególności z tymi niestandardowymi[3]). Na większość swoich pytań szukają odpowiedzi w Internecie. Częściowo zamykają się na „realną” rzeczywistość preferując kontakt za pośrednictwem komputera czy smartfona, zamiast spotkań twarzą w twarz (takowe częściej wybierane były przez pokolenie X). Jednocześnie są jednakże znacznie bardziej tolerancyjni i otwarci na inne kultury, w porównaniu z wcześniejszymi generacjami.
[1] http://bit.ly/1AePitj
[2] Solska J., Młodość idzie w klapkach, Polityka, 2009
[3] Ibidem
Autor: Solidny Partner
Dodaj komentarz